Αν η διοργάνωση του Euro 2012 ήταν υπό την αιγίδα της FIFA, τότε η Ελλάδα δεν θα είχε προκριθεί ποτέ στα προημιτελικά, ενώ αν το προσεχές Παγκόσμιο Κύπελλο διεξαγόταν από την UEFA τότε οι ισοβαθμίες στους ομίλους θα είχαν τελείως άλλη έκβαση…
Oι διάφορες προσέγγισης στο λαοφιλέστερο των σπορ, ανάμεσα στην παγκόσμια και την ευρωπαϊκή ομοσπονδία ποδοσφαίρου είναι ουκ ολίγες. Ωστόσο μια από τις πιο ενδιαφέρουσες είναι ο τρόπος με τον οποίο μια ομάδα μπορεί να προκριθεί σε όμιλο της FIFA σε σχέση με έναν της UEFA∙ διαφορά που παρουσιάζει μία εντελώς διαφορετική φιλοσοφία γύρω από το άθλημα.
Ως γνωστόν, τα κριτήρια πρόκρισης για μια ομάδα σε διοργάνωση της FIFA διαφέρουν σε σχέση με εκείνα για μία αντίστοιχη της UEFA. Φυσικά, αναφερόμαστε σε ότι αφορά τις ισοβαθμίες, διότι σε κάθε άλλη περίπτωση προφανώς «καλύτερη» είναι η ομάδα που απλώς έχει συγκεντρώσει τους περισσότερους βαθμούς σε μια διαδικασία ομίλου ή πρωταθλήματος.
Έτσι, σε ότι αφορά την ισοβαθμία, σε μια διοργάνωση της UEFA, όπως είναι για παράδειγμα το Euro, το βασικότερο των κριτηρίων είναι ποια ομάδα από τις ισοβαθμούσες αποδείχτηκε καλύτερη και πιο αποτελεσματική στα μεταξύ τους ματς. Στον αντίποδα, για την παγκόσμια ομοσπονδία, στις ισοβαθμίες ενδιαφέρει όχι τι έκανες με την ομάδα που ισοβαθμείς αλλά τι έχεις κάνει σε σύνολο όλων των αγώνων, όπου και εξετάζονται οι διαφορές των γκολ.
Στην ουσία, μιλάμε για μία εντελώς διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων. Για παράδειγμα, αν το πρόσφατο Euro 2012 ήταν υπό την αιγίδα της FIFA, τότε απλούστατα η Ελλάδα δεν θα είχε προκριθεί ποτέ στα προημιτελικά! Κι αυτό διότι, αν και ισοβάθμισε με τη Ρωσία την οποία και απέκλεισε καθώς τη νίκησε στην τριτη και τελευταία αγωνιστική, με τους κανόνες της FIFA θα έμενε έξω καθώς οι Ρώσοι στα άλλα ματς είχαν πετύχει περισσότερα γκολ!
Ανάλογα, βλέπαμε προσφάτως πως στα προκριματικά του Μουντιάλ αυτό που κοίταζαν οι ομάδες ήταν να βάζουν όσο περισσότερα γκολ μπορούν στις αδύναμες αντιπάλους τους ώστε να ευνοηθούν σε τυχούσες ισοβαθμίες. Για παράδειγμα, στον ελληνικό όμιλο η Βοσνία νικώντας με 8-1 το Λιχτενστάιν απέκτησε εξαρχής τεράστιο πλεονέκτημα το οποίο και εκμεταλλεύτηκε στην τελική ισοβαθμία με την «γαλανόλευκη».
Η μία φιλοσοφία (αυτή της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας) σου λέει με απλά λόγια: αν θες να προκριθείς με την ομάδα που παίζετε στα ίσα την πρόκριση, νίκα την! Ή τέλος πάντων, αρκεί να είσαι καλύτερος από εκείνη στα μεταξύ σας ματς (περισσότεροι βαθμοί, δηλαδή νίκη-ισοπαλία). Από την άλλη σου λένε στην FIFA: Έστω ότι θα ισοβαθμήσεις με τον Χ, τον οποίο και κέρδισες μέσα-έξω, τότε αν στη διαφορά των συνολικών γκολ σε προσπερνάει, μένεις εσύ πίσω! Δηλαδή όταν παίζεις στην UEFA, δεν… αγχώνεσαι για τα γκολ με τους «μικρούς», ενώ στη FIFA, ένα…10-0 με κάποια ομάδα-σάκο του μποξ μπορεί να αποβεί καθοριστικό!
Προσωπική γνώμη; Μάλλον, η προσέγγιση της UEFA είναι σαφώς πιο λογική. Το να αποκλείεσαι από μία ομάδα που δεν αποδείχτηκε καλύτερη από σένα μόνο και μόνο επειδή έβαλες σε κάποια άλλη έξι γκολ, κι εκείνη επτά, μοιάζει μάλλον… βλακώδες και σίγουρα μπορεί να προκαλέσει ποικίλα προβλήματα που έπονται της μανίας να πετύχει μια ομάδα υπεράριθμα τέρματα…
Και τα λέμε αυτά, την ώρα που η Εθνική στρέφει την προσοχή της στο επικείμενο Μουντιάλ στο οποίο και θα πρέπει να προσέξει πολύ τις διαφορές των γκολ. Δύο φορές η Ελλάδα κατάφερε να περάσει όμιλο σε μεγάλη διοργάνωση (2004 και 2012) και τις δύο με ισοβαθμία. Ε, για να είμαστε από πάνω σε ισοβαθμία στην FIFA καλό θα είναι να προσέχουμε τα + και – των γκολ και στα 3 ματς! Ακόμα και μια ήττα με 3-1 αντί για 2-1 ίσως αποβεί μοιραία, την ώρα που η ίδια κατάσταση στα Euro θα ήταν αδιάφορη…
Δημ.Κωτσέλης (skygoal.gr)