H «γαλανόλευκη», ούσα στην πρώτη δεκάδα του κόσμου, ανάμεσα σε διακόσιες και πλέον χώρες της υφηλίου, συγκαταλέγεται –δικαίως- την τελευταία δεκαετία στην ελίτ του παγκόσμιου ποδοσφαίρου όσο κι αν κάποιοι δεν λένε να το καταλάβουν. Στη βάση αυτή λοιπόν, και έπειτα από δύο σπουδαίους προπονητές που πέρασαν από την Εθνική (Ρεχάγκελ-Σάντος), η ΕΠΟ καλείται να βρει τον συνεχιστή που αν μη τι άλλο, θα κρατήσει την ομάδα στο ίδιο (τουλάχιστον) επίπεδο. Και οι ομάδες που είναι στην ελίτ, επιλέγουν – αν θέλουν να μείνουν εκεί – προπονητές παγκόσμιας κλάσης, φιλόδοξους και πετυχημένους. Ελπίζουμε να το έχουν στο μυαλό τους αυτό, οι άνθρωποι της ΕΠΟ που χειρίζονται την υπόθεση του αντί-Σάντος…
Του Δημήτρη Κωτσέλη
Τα ονόματα που έχουν ακουστεί για την πιθανή αντικατάσταση του Φερνάντο Σάντος στο τιμόνι της Εθνικής μας ομάδα μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας, είναι ουκ ολίγα. Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι το 90% αυτών είναι κατώτερου επιπέδου από αυτό που θέλει να βρίσκεται η Εθνική. Πολλούς από αυτούς, δεν θα τους κοίταζαν καν οι αντίστοιχες εθνικές ομάδες που βρίσκονται στις πρώτες θέσεις του FIFA Ranking πλάι στην «γαλανόλευκη». Υπάρχουν κι άλλοι πάντως έχουν ακουστεί ως υποψήφιοι για την τεχνική ηγεσία της Εθνικής και είναι υψηλότατου επιπέδου…
Όσο… δύσκολο κι αν μας είναι, πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι το όνομα που έχει φτιάξει πια η πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2004, δεν είναι ούτε καν συγκρίσιμο με εκείνο που είχε στις αρχές της νέας χιλιετίας. Μέσα σε λίγα χρόνια, η Εθνική από την αφάνεια πέρασε στον αφρό και οι προπονητές που θα ήθελαν να εργαστούν στην «γαλανόλευκη» (θα έπρεπε να) είναι αμέτρητοι… Ποιος δεν θα ήθελε να έχει υπό τις οδηγίες του την Νο10 εθνική ομάδα στον κόσμο; Αυτό λοιπόν θα πρέπει να το αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Το οικονομικό δεν είναι το μόνο κομμάτι με το οποίο μπορούμε πλέον να προσεγγίζουμε προπονητές. Αλλά ακόμα και σε αυτό, όταν οι επιτυχίες των διεθνών μας με τις συνεχόμενες προκρίσεις σε τελικές φάσεις μεγάλων διοργανώσεων φέρνουν… ζεστό χρήμα στα ταμεία, θα έπρεπε ένα μέρος αυτών να επενδύεται και στο προπονητικό τιμ.
Εν κατακλείδι, είναι μάλλον… αστείο να διαπραγματευόμαστε σήμερα με προπονητές που θα μπορούσαν να έρθουν στην Εθνική από το 2001, όταν η χώρα μας ήταν στην 66η του κόσμου. Το επίπεδο έχει αλλάξει χάρη και στον αναμορφωτή Ρεχάγκελ, και για να παραμείνουμε στην ελιτ χρειαζόμαστε τεχνικούς πεπειραμένους και πολλά υποσχόμενους. Τα πειράματα δεν έχουν πλέον θέση στην Εθνική της παγκόσμιας κλάσης. Ας ελπίσουμε να το κατανοήσουν αυτό στην ΕΠΟ και έστω και την ύστατη στιγμή να γίνει η σωστή κίνηση που θα επιτρέψει στην Εθνική να βάλει πλώρη για μία ακόμα νέα «χρυσή» δεκαετία…
(athlitko.gr)