Τι αποκαλύπτει η παγκόσμια στατιστική του ποδοσφαίρου για την πορεία της Εθνικής μας ομάδας στο Μουντιάλ των Νέων, ποιες ομοιότητες υπάρχουν με την ομάδα του εθνικού θαύματος του 2004 στα γήπεδα της Πορτογαλίας, και γιατί μοιάζει μαθηματικώς βέβαιο ότι θα δούμε αρκετά από αυτά τα παιδιά στο εγγύς μέλλον με το εθνόσημο της ανδρών;
Γράφει ο Δημήτρης Κωτσέλης
Μόνο το άσημο ποδοσφαιρικά Ουζμπεκιστάν, αποτελεί το τελευταίο εμπόδιο της Εθνικής μας ομάδας Κ-20 πριν την πανηγυρική και συνάμα ιστορική είσοδό της στις 8 κορυφαίες ομάδες του πλανήτη σε αυτές τις ηλικίες. Και όταν έχεις να κάνεις με κατηγορίες μικρότερες των αντρών αυτό που συνήθως μετράει λιγότερο είναι το αποτέλεσμα συγκρίσει με τον παράγοντα «προοπτικές» που τραβάει όλο το ενδιαφέρον. Είτε λοιπόν η ομάδα του Τσάνα καταφέρει να φτάσει μέχρι και την… κούπα μέσα στην Τουρκία είτε αποκλειστεί πρόωρα από την ασιατική εθνική ομάδα ένα είναι το βέβαιο. Το ταλέντο και η προοπτική εξέλιξης αυτών των παικτών είναι κάτι παραπάνω από οφθαλμοφανή. Τόσο ώστε να γράφω με σιγουριά πώς είναι μαθηματικά βέβαιο ότι μερικοί εξ αυτών θα φορέσουν τη φανέλα με το εθνόσημο της ανδρών στο άμεσο μέλλον. Το πόσοι θα είναι αυτοί εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, αλλά το γεγονός ότι κάποιοι θα ενισχύσουν σταδιακά την πρώτη ομάδα είναι αναμφισβήτητο. Άλλωστε ήδη μερικοί το έχουν ήδη πράξει.
Με ταλέντο και… πείρα
Σε αυτά τα τρία μας που έδωσε η Εθνική Κ-20 στον όμιλο του Μουντιάλ (όπου συμμετείχε για πρώτη φορά στην ιστορία της), απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο δύο στοιχεια. Πρώτον ότι αυτή η νέα γενιά έχει κάθε λόγο να μας κάνει αισιόδοξους ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο εκτός από παρόν έχει και πλούσια ελπιδοφόρο μέλλον. Δεύτερον, αν θες να βγάλεις ταλαντούχους και εξελίξιμους νέους παίκτες πρέπει να τους δώσεις στους συλλόγους τους χρόνο συμμετοχής. Κι αυτό είναι κάτι που πρωτοφανώς συνέβη τα τελευταία χρόνια λόγω της κρίσης στην Ελλάδα και τα αποτελέσματα δεν είναι τυχαία. Όλα τα παιδιά που πρωταγωνιστούν στο Παγκόσμιο της Τουρκίας έχουν ενεργό ρόλο στις ομάδες τους και δεν… συστήνονται για πρώτη φορά στο κοινό μέσω αυτής της διοργάνωσης. Εξάλλου, σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση και η τωρινή παρουσία της Κ-20 στο Μουντιάλ του 2013 μοιάζει ως λογική συνέχεια της ομάδας Κ-19 που έφτασε πέρυσι σχεδόν με τα ίδια στελέχη μέχρι και τον τελικό του ευρωπαϊκού.
Δεν είναι και λίγοι άλλωστε αυτοί που κάνουν τις αυθόρμητες συνδέσεις και συγκρίσεις με την ομάδα του 2004 που έγραψε χρυσή ιστορία στο Euro της Πορτογαλίας. Μεγαλύτερος κοινός παρονομαστής; Φυσικά το γεγονός ότι μιλάμε για μία ομάδα που λειτουργεί με αντι-σταρ, και προωθεί ως δύναμη της ομάδας την ίδια την ομάδα και την παρέα εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου, η οποία μάλιστα πετυχαίνει το ένα μετά το άλλο τα σπουδαία αποτελέσματα όταν όλα τα… στοιχήματα πριν τους αγώνες την παρουσιάζουν ως αουτσάιντερ! Όμως υπάρχει και κάτι ακόμα…
Οι αριθμοί θυμίζουν άμυνα 2004
Βάσει της παγκόσμιας στατιστικής του σύγχρονου ποδοσφαίρου, χρειάζονται δέκα τελικές για να επιτευχθεί ένα γκολ. Η Εθνική Νέων στον όμιλο του Μουντιάλ έχει κάνει 37 τελικές και έχει δεχθεί 41 με τα γκολ της να είναι στο 3-2. Εν ολίγοις, αν και στα παιχνίδια με Μάλι και Παραγουάη έδειξε δυσκολία στο τελείωμα των φάσεων, στον αντίποδα χρειάζεται περισσότερες από 20(!) τελικές ενέργειες της αντιπάλου για να δεχτεί ένα γκολ! Εκείνη η ομάδα-θρύλος του Ρεχάγκελ το 2004 είχε καταφέρει το ακατόρθωτο. Σκόραρε ένα γκολ κάθε 7 τελικές και δεχόταν κάθε 25!! Κι αν για την ώρα η ομάδα του Τσάνα δείχνει μία δυσκολία στο να φανεί απόλυτα αποτελεσματική στην επίθεση, στον αντίποδα η άμυνα θυμίζει – και στατιστικώς - εποχές 2004!
Έχει λοιπόν τεράστιο ενδιαφέρον να δούμε μέχρι που θα μπορέσει να φτάσει αυτή η Εθνική, η οποία ήδη έχει αποδείξει ότι δεν έχει ταβάνι στις δυνατότητές της. Και το ξαναγράφω. Σημασία σε αυτό το επίπεδο δεν έχουν τα τρόπαια ή οι προκρίσεις (έστω κι αν αυτά από μόνα τους λένε πολλά). Σημασία έχει για αυτές τις ομάδες να δημιουργούν παίκτες ικανούς να στελεχώσουν άμεσα την αντρική «γαλανόλευκη» του Σάντος. Και αυτό που είναι το πιο χαρμόσυνο από όλα είναι ότι, αν και ταλέντο είχαμε πάντα σε αυτές τις ηλικίες, μόλις τώρα μοιάζει να το αξιοποιούμε σε μεγαλύτερο βαθμό!